AİLE TERAPİSİ

Aile terapisi hiç kuşkusuz çift ve evlilik terapisiyle örtüşür, ancak kökenleri biraz farklıdır. Çift terapisi , ilişki sorunları nedeniyle yardım aramaya başlayan danışanların sayısınız artması üzerine geliştirilmiştir. Aile terapisi ise bireysel tedavide genellikle kurumsal ortamlarda klinik açıdan önemli ilerleme sergileyen birçok insanda eve döndükten sonra nüksetme durumunun yaşanması üzerine geliştirilmiştir.
Ailedeki rahatsızlıkların çözülmesine yönelik diğer bir yaklaşım da yapısal aile terapisidir(Minuchinirbirlerinin,1974). Sistemler kuramına dayanan bu yaklaşıma göre ailesel bağlam değiştirilebildiği takdirde üyelerin her birinin aile içinde yaşadığı deneyimler de değişecek ve onlar da yeni aile bağlamının değişen gereklilikleri doğrultusunda farklı davranmaya başlayacaktır. Dolayısıyla , yapısal aile terapisinin önemli hedeflerinden biri ailenin örgütlenişini değiştirerek aile üyelerinin birbirlerine karşı daha destekleyici ve daha az patojen davranmasını sağlamaktır.
Yapısal aile terapisi mevcut etkileşimlere odaklanır ve terapistin etkin, ancak direktif olmayan bir yaklaşım benimsemesini gerektirir. Terapist ilk olarak ailenin bir üyesi gibi davranıp ailedeki etkileşimlere katılarak aile hakkında bilgi toplar ailedeki tipik etkileşim örüntülerinin yapısal haritası. Bu sayede aile sisteminin sınırlarının katı mı yoksa esnek mi olduğunu, güç yapısına kimin egemen olduğunu , işler yanlış gittiğinde kimin suçlandığını vs. görür. Tüm bunların anlaşılmasından sonra üyeler arasındaki etkileşiminin değiştirilmesi üzerinde çalışmaya başlar; genellikle birbirlerinin ilişkilerini dolanma (aşırı müdahalecilik ), aşırı koruyuculuk , katılık ve zayıf çatışma çözme becerileri vs. değiştirilmeye çalışılır.