Çocuklarda Mahremiyet Eğitimi

Mahremiyet eğitimi çocuğun kendine ve diğerlerine yönelik özel alan farkındalığını kazandığı bir eğitim sürecidir. Yalnızca çocuğun vücuduna ait özel bölgeler değil, çocuğun odası, eşyaları, fotoğrafları ve hatta duygu ve düşünceleri gibi ona ait ve başkasıyla paylaşmak istemediği her şey çocuğun mahremidir.

Mahremiyet bilinci çocuklarda 3 yaş itibariyle kazanılması gerekmektedir. Çocuğun 4-5 yaşlarında aileye yönelteceği cinsellik temelli soruların sıklığı ve sayısı da artacaktır.

“Ben nereden geldim? ”,

“Kardeşim nereden geldi?”,

“Senin neden memen var, babamın neden yok?”,

“Babamın neden sakalı var?”

gibi sorularla bilgi almak ister. Tüm bu soruların cevapları, korku ve endişe yaratmadan, günlük yaşam içinde verilmelidir.

DİKKAT EDELİM !!!

• Ayıp, yasak, günah gibi kelimeler yerine “mahrem” kavramını kullanalım.

• 4 yaşından itibaren çocuğa dokunacağımız durumlarda ona nedenini açıklayalım.

• Çocuklara vücutlarındaki mahrem alanları tanıtalım ve bu alanlara sadece ihtiyaç durumunda anne, nene, dadı gibi birincil bakım veren kişilerin ve yine ihtiyaç durumunda doktorların yaklaşabileceğini anlatalım.

• Çocuklara mahrem bölgeleri ile ilgili şaka yapmaktan ve onları teşhire teşvikten kaçınalım.

• Çocuğa “ hadi amcanı, teyzeni öp” veya “hadi izin ver de öpsünler seni” gibi baskı yapmayalım.

• Çocukları dudaklarından öpmeyelim.

• Çocuğun odası gibi kişisel alanlarına girerken haber vererek rızalarını alalım.

• Çocuklara mahremiyetleri ihlal edildiği zamanlarda tepki vermeleri, bağırmaları ve yardım istemeleri gerektiğini öğretelim.

• Çocukların izlediği videoları, ziyaret ettiği web sitelerini ve kullandıkları sosyal medya platformlarını kontrol edelim.

• Özellikle kendi fotoğraflarını herkese açık sosyal medya platformlarında ve internet sitelerinde paylaşmamaları gerektiğini öğretelim.

• Ad - Soyad, TC, adres ve konum bilgisi gibi özel bilgileri web sitelerinde paylaşmamaları gerektiğini anlatalım.

• İstismar, taciz, şantaj ve siber zorbalığa maruz kaldıklarında bu durumu ebeveynleriyle veya güvendikleri bir yetişkinle paylaşmalarına teşvik edelim.