Çocuklarınızı Şiddetten Koruyunuz

Günümüzde yaşanılan toplumsal şiddet içeren olaylar, kitle iletişim araçları aracılığıyla evlerimize kontrolsüzce ve daha yoğun bir şekilde girmeye başlamıştır.

Duruma alışmaya çalışan, hızlı değişimleri kaçırmak istemeyen biz yetişkinler hem tv hem de sosyal medya ile çok daha fazla meşgulüz.

Hal böyle olunca medya araçları ve aile içinde ülke koşullarına yönelik tekrarlayan konuşmalar ile çocuklarımızın şiddeti, defalarca ve uzun süreler yaşantılaması kaçınılmaz olmakta.

Daha iyi ebeveyn olabilme çabasındaki birçok anne babanın, şiddetin her türlüsünün (aile içi, akran, öğretmen) çocuklar üzerindeki olumsuz etkilerinden şüphe duymayıp, davranışlarını bu doğrultuda düzenlemeye çalışırken, şiddetin bu yeni bulaş yolunu henüz, önemli bir tehdit olarak algılamadıkları görülmektedir.

Bu yanılsama ile gerekli önlemler alınmadığı takdirde, uzun dönemde kaygı bozukluğu, öğrenme sorunları ve sosyal iletişim bozukluklarının daha sık görülmeye başlanması şaşırtıcı olmayacaktır.

Daha da önemlisi şiddet davranışını zihninde normalleştiren, şiddete karşı duyarsızlaşan ve kabul edilebilir sosyal bir davranış olarak benimseyen toplumda; kadına şiddet, trafikte şiddet, akrana şiddet, kardeşine şiddet; kısacası sorunların çözümü için şiddetin öncelikli yol olarak kullanılmasının artması kaçınılmaz olacaktır.

 
EN DERİN HASAR GEVEN DUYGUSU GELİŞİMİNİN KETLENMESİ İLE OLMAKTA

Çocuğun sağlıklı gelişimi ve öğrenebilme becerisi, merak etme güdüsünün varlığında çevresini keşfetmek ve tanımak için harekete geçmesi ile mümkündür. Güvende olma ve hissetme gereksiniminin sürekli ve yoğun olarak ihlal edilmesi, çocuğun çevresini keşfetmekten korkup, dış dünyaya açılmaktan vazgeçmesine neden olabilir.
Oyunlara, etkinliklere, çevresinde olup bitenlere ilgisini kaybeden çocuk, yeterince öğrenebilme becerisini geliştiremeden okul hayatına atılmak zorunda kalabilir. 

ASKER/POLİS FİGÜRLERİ İSTENİLEN MESLEK DEĞİL, KORKUTUCU ÖĞELER OLARAK RESMEDİLMEYE BAŞLANDI

Çocuklarda şiddetin olumsuz etkileri; değişen davranışlar, çizilen resimler ve oynanılan oyunlardaki şiddet öğeleri ile kendini gösterebilir. Huzursuzluk, anneye yapışma, karın ağrıları, uyku ve yeme alışkanlığında ani değişiklikler, alt ıslatmaya yeniden başlama en sık rastlanılan davranışsal değişimlerdir. 

Büyüdüklerinde; asker veya polis olma isteklerini gösteren resimler yapan çocuklarımızın, ''korktuğun bir anın resmini çiz'' dediğimizde benzer figürleri kullanmaya başlamaları, son dönemde polikliniğimde sıkça gözlemlediğim bir durum haline gelmiştir. Bu değişim tahmin ettiğimizin ötesinde bir etkilenimin göstergesi ve daha duyarlı olunması gerektiği ile ilgili bir uyarı olarak değerlendirilmelidir.

ALINABİLECEK ÖNLEMLER:

Maruziyeti azaltmak: Çocuklar çok iyi gözlemcidirler. Dinlemediklerini sandığımız birçok şeyin farkındadırlar. Sürekli açık tutulan televizon ekranları ülke gündemi veya diğer travmatik yaşantılara maruziyet, için en önemli risk faktörü olduğundan, olabildiğince tv izleme azaltılmalıdır.

Anne babaların kendi ruh sağlıklarını koruması: Mevcut toplumsal travmalarla ebeveynlerin ruhsal sağlığı etkilenmişken, daha depresif, umutsuz, karamsar iken, çocukların bu durumu daha fazla içselleştireceği unutulmamalıdır. Uçak seyahatlerinde ‘’oksijen maskelerini ilk kendinize sonra çocuklarınıza takın’’ söylemine benzer şekilde ruhsal bütünlüğü sağlam, sağlıklı çocuklar yetiştirebilmek, öncelikli olarak ruh sağlığı yerinde anne babaların varlığında mümkündür.

Aile içi şiddetin önlenmesi: Ebeveynler arasında olabilecek sözel ve fiziksel şiddet içeren münakaşalar çocuğun kendini en huzurlu hissetmesi gereken aile ortamında bile güvenliğini sorgulamasına neden olur. Huzursuzlukları olabildiğince yansıtmamaya çalışmak alınması gereken en önemli tedbirlerden birisi.

Çocuğuna ilgi, sevgi, alaka gösterebilen bunun için özel zamanlar ayırabilen, duygusal olarak ulaşılabilir, ebeveynlerin varlığı hiç şüphesiz çocuğun şiddet ile başa çıkabilmesinde, en olumsuz şartlarda bile en önemli koruyucu etkendir.