Her İşi Yapan Ebeveynler

Günümüz insanı zamanla yarışıyor,hepimiz mükemmel hayat beklentisiyle ,başarılı olmak için ya da geçimimizi sağlamak için koşuşturup duruyoruz. Şimdi evlenen çiftlere bakıyorum mutfak eşyasından mobilyaya bütün her şey ebeveynleri tarafından çeyiz yapma derdiyle karşılanıyor. Her şey tam çay süzgecine kadar evin bütün ihtiyacı belirlenip alınıyor. Çiftler bir şeyi elde etmek için zorluk yada bir gelirle para biriktirme yaşamıyorlar her şey hazır. Bu konu sanki iyi ebeveyn olma konusunda yarışan büyükler arasında bir övünç meselesi şunu aldık bunu aldık şunu da bu marka aldık hatta yeni evli çiftlere ev alan anne babalar bile var. Şimdi söyleyeceklerinizi duyar gibiyim hali vakti yerinde insanlar niye almasınlar ki? Siz evi alırsanız arabalarını alırsanız bu insanlar evlenmiş olmazlar ki….. Ayrı bir evde sizin aldıklarınızla yaşıyor olurlar…Onlara kalan sadece günlük ihtiyaçları gidermek ve geçinmek olur. Şimdi bir şey paylaşacağım sizinle en çok geçimsizlik bu çiftlerde görülüyor. Beklentilerin yüksekliğinden istemenin sonsuzluğundan çiftler biz bilinci dediğimiz durumun farkına varamamakta, çaba sarfetmeden edindikler için hiç bir şeyin kıymetini de bilmemekteler. Haliyle en ufak sorunu büyüten çiftler pantolonun ütüsünden kavga çıkarıp kendilerini mutsuzluk kuyusunun içine rahatça atabiliyorlar.

Bu hikaye tabi ki pat diye oluşmuyor.Çocuk daha yeni yemek yemeğe başlarken kendisinin yemek yemesine izin verilmiyor. Anne ile yavrusu çok zor ayrılıyorlar. Anneler hem çocuklarının hem bireyselleşmesini istiyor hem de kendileri ayrışmakta zorlanıyorlar. Çocuk zaten ilk doğduğunda ben ve öteki kavramını içselleştirmekte çok zorlanıyor. Günümüz anneleri çocukla bağımlı bir ilişkiyi benimsiyorlar. Geçen sene ofise gelen bir anne şunu şöylemişti 4 yaşını doldurmuş oğlu için;

-Çişimizi söylemiyoruz ve hep kabızız

Ben de hemen çok geçmiş olsun sizinde kabız olmanıza çok üzüldüm demiştim. Kısa bir şaşkınlıktan sonra kendisinin kabız olmadığını 4 yaşındaki oğlunun problemi olduğunu söylemişti . Bu durumda annesi oğlunun yerine kaka yapabilseydi eminim yapmak isterdi .Çocukta fiziksel bir sıkıntı yoktu . Annenin tutumu ve algısıyla ilgili çocuğa verilen yanlış mesajlar vardı. Anneyle biraz konuştuktan sonra konu aydınlığa kovuştu çocuk yeni mesajları hemen doğrusuyla aldı ve problem çözüldü.

Biz anneler kendimi de içine alarak konuşuyorum çocuklarımızı pamuklara sarıp sarmalamak istiyoruz onun kılına zarar gelsin istemiyoruz. Onlar için elimizden gelenin en iyisini yapmaya ve onların yerine yapmaya çalışıyoruz. Buraya kadar her şey güzel de hayat öyle değil ki….

Şimdi size soruyorum kendi işlerinizi yetiştirmeye çalışırken hiç uykusuz kalmadınız mı?

Size soruyorum anneler ev hanımları çalışanlar yemek bulaşık ütü derken ayaklarınızın altı hiç mi zonklamadı?....

Bir sürü dengeyi oturtmaya çalışırken hiç mi sıkıntı çekmediniz?..

Herhangi bir şeyi almaya çalışırken (ev, araba) hiç mi bazı şeylerden taksit ödemek için vazgeçmediniz?.

  Çocuklarınız da bu hayatın içinde yaşamak zorundalar. Benim olmadı onun olsun tavrı ile yetişen çocuklar narsizmin doruklarında kendilerini kaf dağında görüp sonra büyüdüklerinde ne iş beğeniyorlar ne de eş… Günün sonunda bin bir emekle eşya taksitlerini ödediğiniz çay süzgüsüne kadar aldığınız aman o sıkıntı çekmesin diye her cefaya katlandığınız evladınız biz yapamadık boşanıyoruz diye gelebiliyor kapınıza çocuğunuzun mutsuzluğundan en çok yine siz etkileniyorsunuz elbette …

  Unutmayalım onları bu dünyaya biz çağırdık elbette sorumluluklarımız var fakat yegane sorumluluğumuzu unutmayalım .Asıl önemli olan onlara iyi rehberlik yapmak ve onları sonsuz sevmek …Sevme konusunda sıkıntı çekmiyoruz maşallah ama iyi rehberlik konusu hem tartışmalı hem sıkıntılı ….

  Bunu kavramak en önce yapmamız gereken şey… Bu konuda şikayet etmek sizi ve ailenizi çözüme götürmeyecektir emin olun.. İyi rehberlik alıp bu durumu düzeltmek için hem kendinize hem çocuğunuz zaman tanıyın …  

 Sevgiyle…..