KARA GÜN KARARIP KALMAZ

Karagün Kararıp Kalmaz, az bilinen atasözlerimizden biri daha.“Gece karanlığının en zifiri olduğu vakit, şafak sökmeye en yakın olduğu zamandır” demiş bir büyüğümüz. Bununla sıkıntıların sonunda mutlaka aydınlığa kavuşulacağı anlatılır. Hiç şafak sökene kadar zifiri karanlığı seyreden var mı? yada yıldızları seyretmeye vakit ayıran? 

“Bu da geçer” sadece bir şarkı sözü değil, 6-7 eylül olaylarında dükkanları yağmalanan esnafların birbirlerine teselli sözüdür. Yaşamda devamlı bir iniş çıkışlar birbirini kovalar durur. Bazen iyice dibe vururuz bunlara kriz denir. Rahata erdiğimizi fark edemeyiz bir türlü elimizdekileri kaybetmeden. İnsanoğlu tezatlarla öğrenir. Olumsuzlukları görmeden, hayatımızda ki olumlu şeyleri göremediğimiz gibi yetinemiyoruzda , hep daha fazlasını istiyoruz. Dünyayı verseler şu Venüste ne vardı deriz herhalde, kötü zamanlarda saniyeleri sayarız, zaman uzamış gibidir geçmek bilmez. Zaman uzamış hissi depresyonda,yasta, kara günlerde vardır. Mutluluğu birinin bize sunması çok şanslı olduğumuzu gösterir. Bunu beklemek hayatta yanlıştır. İnsanlar size karşı değildir aslında kendilerinden yanadır o kadar. Mutluluğu, kendimizede almaya çalışmamız gerekir. Bazen bu birini mutlu etmekte olabilir o kişi normalse mutluluk size geri döner, aşırı bencilse hiç olmazsa zararı olmaz bir daha  iyilik göreceğim diye size iyi davranması bile mutluluğunuz için kardır. Az sadakanın çok bela savmasının yollarından biridir. 

İyi yönetilen kara günler, krizler, travmalar uzun vadede yaşamınıza deneyim,ayrıcalık yada fark olarak geri dönebilir.