Savunmasızlık ve aşk

"Savunmasızlık ve ihtiyaç hissinin dışavurumu kişileri yaklaştırırken, öfkenin dışavurumu kişileri uzaklaştırır." diyor Greenberg and Johnson Duygu Odaklı Çift Terapisi adlı kitabında.
Düşünüyorum, "Ne kadar savunmasızlığa izin veriyoruz aşkta?. "Ne kadar sana ihtiyacım var diyoruz?"
Bu modern toplum, içinde bulunduğumuz modern çağ, bize hep aynı şeyi söylüyor sanki: Güçlü ol, güzel ol, başarılı ol, iyi ol, zayıf ol…
İçinde bulunduğumuz çağ, hep en iyi olmanın  peşinde koşarken savunmalarımızı bırakmamıza izin vermiyor sanki. Başkasına ihtiyaç duymamıza müsaade etmiyor sanki.
Oysa Greenberg ve Johnson ne diyor: savunmasızlık yaklaştırıyor bizi oysa aşkta, savunmasızlık büküyor boynumuzu, savunmasızlık "sana ihtiyacım var" dedirtiyor. Savunmasızlık... savunmasızlık izin veriyor aşka… "Kimseye ihtiyacım yok!" demeden aşktan, sevgiden, sevgiliden beslenmemizi, ondan yardım almamızı sağlıyor… Savunmasızlık gerçeği kabul edip, her şey olmadığımızı anlamamızı sağlıyor. Bundandır savunmasızlık sevgili ile bütünleşmemizi sağlıyor.