Severim de Söylemem

Kızımı, voleybol antrenmanından alırken bir süreden beri,  bir şey fark ettim. Çocuğunu bekleyen babalar ve anneler o kadar ciddi ve ağır başlı bekliyor ki anlatamam. Çocuk antrenmandan çıkıyor, tek kelime yok, ya da “sınırlı sorumlu yapı kooperatifi” kıvamında bir iki sözcük... hadi arabaya ve sonra da eve.  E tabii çocuk ciddi bir iş yapıyor canım..!! Onlar da bu ciddiyete uygun davranıyor.

Aynı anne babalar Pazartesi işe gidecek olan babalar. Hiç merak etmeyin çünkü işe gittiklerinde de ciddiyetlerini koruyacaklar. Yüz mümkün olduğunca asık,  ciddi, az konuşan...vs vs.

“Levent Bey nerden biliyorsunuz .. belki adam tek başına çalışıyor, ya da ekibi falan yok”. Hem konuşmasın canım ... !!

Sesinin rengine hayran olduğum Mazhar Alanson ‘ un eski bir şarkısı vardır. Der ki “... sen beni tanımazsın, severim de söylemem ...”.

Anne babalar da bu şarkıyı mı dinlemiş nedir....

Taa ilkokul sıralarından hatırlayın öğretmeninizin nelerin altını kırmız kalem ile çizdiğini. Hatırladınız mı... yanlış yaptıklarınız kırmızı kalem ile çizilirdi.  Peki ya güzel ve doğru yaptıklarınız..? “Onları da yeşil kalemle çizerlerdi” ... yok böyle bir şey ne yazık ki. Kimse doruların altını, üstünü, veya herhangi bir tarafını çizmedi.

Bu düşünce yapısı okul sıralarında kalmadı, bizimle birlikte büyüdü, bizi takip etti.

Çocuğumuzu takip ettik, yanlış yaptığında “amannnn....” dedik, kızdık, uyardık. Güzel yaptığında da ya birey demedik ya da bir küçük bir aferin dedik. Fakat emin olun ki “aferin” lerin sayısı “aman” ların sayısından az oldu.

Az iletişim kuruldu çocuklarla. Ya da yanlış yollara sapıldı. “E canım geçen yaz Avrupa’ya gönderdik...”, “Ne istediyse aldık”, “Valla kendime bir şey almıyorum hep çocuklara”...... cümleler bir yerden tanıdık geliyor mu?

Tabii bunları yapabiliyorsanız yapın. Bununla birlikte çocuğunuzu yüreklendirmeyi, cesaretlendirmeyi, takdir etmeyi ve kısaca ona değer verdiğinizi de belli edin ki yaptığınız yaklaşım dolu dolu bir yaklaşım olsun.

Eğer çocuğunuz çocukluktan çıkıp sırasıyla ergenlik, yetişkinlik ve olgunluk dönemlerini yaşarken, anne veya baba olarak, arkadaşınız, sırdaşınız, dostunuz olsun istiyorsanız yapmanız ve göstermeniz gereken ilk davranış;

Hem sevin hem de sevdiğiniz söyleyin, takdir ettiğinizi, değer verdiğinizi belli edin.

Mazhar Alanson’unki sadece güzel bir şarkı. Dinleyin ancak bir hayat dersi olarak benimsemeyin. Hem de hiç…!