Yaşlılarımız Elmas Değerlerimizi Anlamak

Yaşlılar çocuklar gibi nazik, duygusal ancak bizi kendilerinden daha çok düşünen önceleyen, ihtiyaç ve taleplerimizi kendi ihtiyaç ve taleplerinden önce düşün, bizi önceleyen, hatta kendi ihtiyaç ve taleplerini bizi yormasın diye erteleyen çok zorda kalmadıkça bizi rahatsız etmeyen engin yüce değerlerimizdir.

Hep bir söz var yaş alma ileri yıllarda insanları çocuklaştırır diye... Doğru gibi gözüküyor olsa da çok eksik bir tanımlamadır…

Elbette yaşlılar duygusallığı, duyarlılığı ve ihtiyaçlarının giderilmesini beklemeleri anlaşılması zor ve gençlere muhtaç olmasıyla biraz çocuklara benzerler.

Ancak çocuklar doğal olarak ihtiyaçlarında ben merkezde olur ve sonuçlarını düşünmeden ısrarla talep ederler... Anlaşılmayı ve anlamayı beklemeden isterler...

Yaşlılar ise güç olarak belki zayıf ancak ancak bilinç ve deneyim olarak daha dolu ve enginlerdir... Taleplerinde gerçekçi ve bizleri önceleyen tutumlar gösterir, hatta kendilerini ihmal edercesine bizleri öncelerler…

Çok anlatılan çoğumuzun duyduğu bir kısada, çocukluk dönemimizde anne babamız her şeyi bilir ergenlik döneminde anne babamız da bilirler erişkin yaşlarda onlar bilmez anlamaz diyen biz evlatlar, anne babalarına kaybettiklerinde ileri yaşlarında keşke annen babam olsaydı da onlara bir sorsaydın, onların da fikrini alsaydın diyecek noktaya gelirler...

Anne babalarımızdan çok duydunumuz “Allah'ım beni ele ayağa düşürme, kimseye muhtaç etme" gibi arzunun dinamiğinde, hem bize yük olmama, yormama hem de bize muhtaç kalarak küçülmeme, gözümüzde hep büyük kalma ve bizim onlarla çatışma yaşayarak gözlerindeki değerimizin düşmesine tanık olmamak yatmaktadır…

Anne babalar sağken, yaşlandıklarında onların dünyalarına girmek onlarla madden ve manen de olsa yaşamak hem iş ve sosyal hayatımız bize artık katarlar, hem de inanıyorsa Rıza'yı ilahi kazanma adına hadis ve ayetlerinde ışığında çokça belirtildiği gibi bize manevi dinamikler olarakta çok şeyler katarlar...

Evlatların ve torunların zahmet çekmemesi belki huzurları kaçmasın gibi şeyler yüzünden kendi hakettikleri hizmetten ve huzurdan, belkide hayatları pahasına vazgeçmek anne babalığın yoğun duyarlılığındandır…

Biz evlatlar düşende bu duyguların tam olarak karşılığını veremeyeceksekte onlara bu duyguları yaşatan tutum ve davranışlardan uzak durmak ve onları doya doya yaşayarak onlara huzurlu ve emin bir ortam hazırlamaktır…

Yaşlılarımız tıpkı elmas gibi yılların çile ve mücadelesinin ateşi ile yoğrulmuş en üst kıvama gelmiş en kıymetli değerlerimizdir. Elmas madenler içinde neyse yaşlılarımızda insanlar içinde elmas ve daha ötesidir. Hem işlenmesi zor hemde her anının zerresi çok kıymetlidir.

Bize düşen, keşkelerimiz olmadan, onlarla bütün hayatları boyunca her zaman olabildiğince keyfiyetli, kaliteli dolu dolu yaşamaktır…

Anne babalığın dinamiğini kavrayıp hayata sokarak çocuklarımıza model olmakla belkide, böylelikle kendi geleceğimizin dinamiklerini de inşa etmiş olacağız…

Hepimize iyi yaş almalar he hayırlı evlatlar inşa etme ümidiyle…