Affetmek

Zihnimizi korumak için bir zorunluluk olan affetme, karşıdaki kişiyi ya da durumu unuttuğumuz, onunla uzlaştığımız ve onun haklı olduğunu kabul ettiğimiz anlamına gelmemektedir. Kişinin haksızlık yaşamasına karşılık kin, intikam gibi duygularından uzaklaşıp ödeşmekten vazgeçerek suçluya şefkat, merhamet gibi hislerle bir hediye vermesi şeklinde tanımlanmaktadır. Affetme, bilinçli ve koşulsuz gerçekleşmektedir, incinen kişi bunu isteyerek karşıya sunar.

Affedebilmek için yollar aramayı kanser için bir yol aramakla bağdaştırabiliriz.

Affetmemeyi, stresli taşlarla döşenmiş engebeli negatif bir yol olarak betimleyebiliriz, bu durumda kalmayı seçmek agresif hisler, saldırganca davranışlar gibi olumsuzlukların ortaya çıkma ihtimalini artırabilir.

Affediciliğin yararları şu şekilde sıralanabilir:

• Düşük kan basıncı

• Azalan stres

• Daha az düşmanlık

• Öfkeyi daha iyi kontrol etme becerisi

• Daha düşük kalp atım hızı

• Düşük alkol ya da madde kötüye kullanımı riski

• Daha düşük depresyon belirtileri

• Daha düşük kaygı belirtileri

• Kronik acıda azalma

• Daha çok arkadaşlık ilişkisine sahip olma

• Daha sağlıklı ilişkiler

• Daha güçlü dini ve ruhsal iyi oluş

• Gelişmiş psikolojik iyi oluş

Affetme, kolay ya da kısa zamanda gerçekleşen bir süreç değildir. Bir takım basamakları takip eden güç bir deneyimdir.

Affetmenin 20 basamağı:

1) gerçekleştirdiği psikolojik savunmaları incelemek ve bunun sonucundaki sorunlara eğilmek,

2) öfkesiyle yüzleşerek öfkeyi özgür bırakmak,

3) utandığını kabul etmek ve utanmanın normal olduğunun farkına varmak,

4) duygusal olarak kendini tükettiğini görmek,

5) sonucunda kırgınlık veya kızgınlık hissettiği olayı tekrar tekrar yaşantıladığını fark etmek,

6) kırılan kişi olarak kendini kıranla karşılaştırma yaptığına dair iç görü kazanmak,

7) bu yaşantının kendini olumsuz değiştirdiğini fark etmek,

8) “adil dünya” görüşünü değiştirdiğine yönelik iç görü geliştirmek,

9) önceki yöntemlerin işe yararlığını gözden geçirerek geçmiş inançlarını değiştirmek,

10) affetme seçeneğini elinde bulundurduğunu bilmek ve bunu istemek,

11) incindiği kişiyi affetmek yönünde kararlı olmak,

12) yeniden çerçevelendirerek empati geliştirip bu çerçevede kendine bakmak,

13) incindiği kişiye şefkat duymak ve onunla empati kurmak,

14) acının deneyimlenmesi ve hissedilen acıyı kabullenmek,

15) incindiği kişiye ahlaki hediye sunmak,

16) bu süreçte hissettiği acıyla birlikte kendini ve diğerlerini anlamlandırmak,

17)önceki deneyimlerini anımsayarak kendinin de zaman zaman affedilme gereksinimi duyabildiğini fark etmek,

18) küresel ölçekte yalnız olmadığını fark etmek ve bundan destek almak,

19) kırılmışlığı aracılığıyla yeni bir hayat amacı belirlemek,

20) incindiği kişiye karşı pozitif duygulanımların artması ve negatif duygulanımların azalması, hissettiklerini serbest bırakmak.

“Affetmek, bir mahkumu salıvermek ve bu mahkumun kendin olduğunu fark etmektir.” Kalbimizin zehirlenmesini önlemek için affetmeyi bir zorunluluk olarak görebiliriz.

Affetmek yerine intikam almayı düşünüyorsak tahmin ettiğimiz duygusal boşalmayı nadiren sağladığını unutmamalıyız. Ayrıca intikamla geçmişi değiştiremeyiz ama kendimizi veya başkalarını affederek daha iyi bir geleceğe sahip olmayı umut edebiliriz.