Okul Çağı Mükemmel Çocuklar Ve Mükemmel Anneleri

Okul dönemi çocuklara ve annelere yepyeni kapılar açar… Okula başlamak; yeni şeyler öğrenmeyi, yeni insanlarla tanışmayı, sosyalleşmeyi, yeni hayallere kavuşmayı getirir. Tüm aile için çok heyecanlı, zaman zaman stresli, keyifli, geliştirici bir dönem başlar. Günümüzde sosyal medyanın da adım adım görsellerle, yazılarla, like larla desteklediği , yönlendirildiği, kösteklediği bir süreç başlıyor …Eskiden sadece çekirdek aile , akrabalar, komşu ve arkadaşlarla paylaşılabilen bu süreç artık tüm dünyaya bir tuşlama uzaklığında paylaşılmakta…

Doğumdan itibaren bebeklerin her anlarının, her aylarının coşku ve şatafatla kutlanması belgelenmesi paylaşılması elzem bir durum oldu .Mutlu, bakımlı her şeyi bir arada yapabilen anneler ve mükemmel çocukları… Böyle başlayan bir süreç okul döneminde de her tür beklentiyi katlanarak artırdı ne yazık ki… Çocuklarımız ve anneleri kendilerini anlamsız bir yarışın içinde buluverdiler. Anneler tüm iyi niyetleriyle çocuklarını bu tempo içinde tutmaya, hiçbir şeyden eksik etmemeye çalışıyorlar. Çocuklarımız çok şey öğrenmek zorunda olan , çok sağlıklı beslenen, sanat ve spor alanında aktiviteler yapması gereken çok kültürlü, çok zeki çocuklar olmak durumunda…. .. Anneleri ise ne yaparsa yapsınlar hep eksik, hep kaygılı, hep acabalarla  başbaşa kalma durumundalar…  

   Mükemmellik sendromu annede yetersizlik duygusuna, kendini suçlamaya ,   aşırı kaygıya neden olabiliyor. Mükemmellik sendromu ile yetişen çocuklar ise problem çözme becerisinden yoksun, , özgüven problemleri yaşayabilen, her şeyden çabuk sıkılabilen, ben merkezli olarak büyüyorlar. Her istediğini elde edebileceğini , mükemmel ve kusursuz olduğunu zannederek büyüyen çocuk, gerçek hayatta engellenmelerle, retlerle, ve başarısızlıkla karşılaştığında büyük hayal kırıklığı, özgüven sorunları yaşayabiliyor. Yetişkin olduklarında kendilerini sürekli başarılı/başarısız ekseninde değerlendirip mutsuz olabiliyorlar.

    Çocuklarımızın gerçek ihtiyaçlarını, ilgi alanlarını, yeteneklerini, zorlandıkları alanları beraber kaliteli zaman geçirerek, onları dinleyerek ,  sohbet ederek, onlarla oyunlar oynayarak anlayabiliriz. Çocuklarımızla koşulsuz paylaştığımız sevgi ve güven ortamı içinde; onları ihtiyaçları doğrultusunda destekleyerek, hata yaptıklarında yanlarında olarak, gerektiğinde sınırları öğreterek, konuşmak istediklerinde dinleyerek gelişim ve değişimlerine , mutlu bireyler olarak büyümelerine yardımcı olabiliriz.