Ağlanacak Bir Şey Yok

Çocuklar neden ağlar? İstedikleri şeyler olmadığı için mi? Şımarıklıktan mı? İstediğini yaptırmak için mi? Bu sorular hepimizin sorduğu ve ilk aklımıza gelen sorular olabilir. Hiç başka anlamda düşündük mü? Ya da gerçekten kalpten sorduk mu? Neden ağlıyor bizim çocuklarımız diye?

Gözyaşları çocukların kelimeleridir. Dünyaya gelen bir çocuk henüz dil gelişimi olmadan önce annesine ihtiyaçlarını ağlayarak dile getiriyordu. Bebeğin her ağlaması farklı bir ihtiyaç içindi. Bazı ağlamalar açlıktan, bazı ağlamalar ten teması isteğinden, bazı ağlamalar korkudandı. Her ağlamanın mutlaka bir anlamı vardır, gözyaşları çocuğun cümleye dökemediği kelimeleridir.

Dili gelişmiş çocuklar içinde bu böyledir. Akıcı bir şekilde konuşan çocuklar da duygularını gözyaşları ile dile dökmeye ihtiyaç duyabilirler. Biz yetişkinler için bile duygularımızı yaşamak ve ifade etmek çok zorken küçücük bir çocuktan duygularını sözel olarak ifade etmesini bekleyemeyiz. Küçücük bedeninde ve zihninde bir sürü depremler olan çocuklar biz yetişkinler için “aman bunda ne var ağlanacak” dediğimiz şeylerden çok fazla etkilenir ve altında ezilirler. Gözyaşları sadece bu yaşantıların ifade edilmesini sağlamaz. Boşaltılmasını ve rahatlatılmasına da imkan tanır. Dünya ile yeni yeni tanışan çocuklar için her şey çok zorken, onların ellerinden gözyaşları aracılığıyla dile gelen duygularını ve rahatlama imkanlarını almayalım.

BIRAK AKSIN GÖZYAŞLARIN, İSTEDİĞİN KADAR AĞLAYABİLİRSİN, AĞLAMANI DURDURMA, KENDİNİ SIKMA, SEN HAZIR OLDUĞUNDA BEN KONUŞMAK İÇİN SENİ BEKLİYOR OLACAĞIM. BIRAK AKSIN Kİ GÖZYAŞLARIN KÜÇÜK BEDENİN VE RUHUN RAHATLASIN, BEDEN KAYITLARINA ŞİFA DOLU SÜREÇLER EŞLİK ETSİN.

Ağlayan bir çocuk karşısında ne yapalım?

Ağlayan biriyle beraberken önce ona “alan tanımak” gerekir. Tamam ağlanacak bir şey yok sakinleş gibi söylemlerde bulunmak kişiyi değersiz hissettirebilir, öfkelendirebilir ve anlaşılamadığını düşündürebilir. Bu çocuklar için de böyledir. Ağlayan bir çocuğu sakinleştirmeye çalışmak yerine önce ona ağlaması için güvenli bir alan tanımak gerekir. Bunu söze de dökmek çok önemlidir. “Ağlayabilirsin, kendini sıkma, derin nefes al, bırak gözyaşların aksın, aksın ki seni rahatlatsın”

Kültürümüzde ağlayan birine veya bir çocuğa hemen mendil uzatmak vardır. Bu dolaylı yoldan al gözyaşlarını sil ve sus demektedir. Ağlayan birine hemen mendil uzatmak onun gözyaşlarını durdurur, duygularını bastırmasına neden olur. Mendili elimizde tutmak yeterlidir, kişi veya çocuk isterse onu elimizden alacaktır zaten. Onun hazır oluşu çok önemlidir.

Çocuklar ağladığında neden ağladığını önce düşünmeliyiz. Yargılamadan, aşağılamadan düşünmeliyiz. 

İstediğini yapmadığım için ağlıyor yargıdır, istediği olmadığı için üzüldü düşüncesi ise çocuğun duygularını kabul etmektedir.

Çocuk sakinleştiğinde bu duyguları ona yansıtmak gerekir. Canın çok yandı, sana oyuncak almadığım için çok üzüldün, kardeşine kızdın vb. şekilde duyguları yansıtmak çocuğu değerli ve anlaşılmış hissettirir. 

Her canlının hayattaki en önemli ihtiyacıdır anlaşılmak. Anlaşılmış çocuk sakinleşir...