Ailenizdeki Travma Döngüsünü Kırmanın 5 Yolu

Fiziksel veya duygusal istismarın bir şekilde var olduğu ailelerde büyüyen çocuklar
sıklıkla çocukluklarında öğrendikleri bu sağlıksız davranış örüntülerini evden
ayrıldıktan yıllar sonra bile devam ettiriyorlar. Bildiğiniz tek şey bu olduğunda o
davranışın işlevsiz olduğunu düşünemezsiniz, o zaten sizin normalinizdir. Bu kişiler
ancak gösterdikleri sağlıksız davranış örüntüleri yetişkinlik döneminde romantik
veya sosyal ilişkilerinde açığa çıktığında normal olmayan bir şeyler olduğunu fark
etmeye başlarlar. Kendilerine “Hep böyle olması normal mi?” , “Neden hep benim
başıma geliyor?” gibi sorular sorarlar.

Her ne kadar bunu yapmaktan kaçınsalar da birçok insan çocukluklarında
öğrendikleri bu sağlıksız davranış örüntülerini bir şeyler onları davranışlarını ve
ilişkilerini sorgulamaya zorlayana kadar tekrarlarlar. “Neden hep beni kullanan
insanları seçiyorum? , “Neden hep beni zorlayan erkekleri çekici buluyorum?” gibi
sorular bu döngüyü kırmak için çalışmaya başlamanın zamanının geldiğini gösteren
sorulardır. “Ben bu tür şeyleri çocuklarıma yapmak istemiyorum”, kendi deneyimlerinin
adil olmadığını fark eden kişilerin dile getirdiği yaygın bir söylemdir. Ebeveynlerinizin
de çocuk sahibi olmadan önce aynı şekilde yakınmış olma ihtimali çok yüksektir.
Hepimiz kendi deneyimlerimizden daha iyisini yapma niyetiyle yola çıkarız, ancak
yıllarca süren sağlıksız davranış kalıplarını unutmak için çalışmak zaman ve özveri
gerektirir. Çoğunlukla, olumsuz başa çıkma becerilerini unutmaya çalışmak
bildiğimiz yoldan devam etmekten daha zordur.

Bu 5 ipucu sağlıksız davranış örüntülerini kırma ve iyileşme yolculuğunda size
yardımcı olabilir:

1. Başınıza gelenlerin travmatik olduğunu kabul edin.

Bu en zor ama en gerekli adımdır. Travmanızı kabul etmezseniz hayatınızda bir yer
edinememiş olur ve böylece bilinçaltınızda yüzmeye devam eder. Bu suçu
herhangi birine veya bir gruba atmakla ilgili değildir, bu sadece gerçeğinizi ve
başınıza gelenleri kabul etmekle ilgilidir. Pek çok insan bunu günlük tutarak,
terapide, bir partner veya yakın bir arkadaş aracılığıyla kendine itiraf eder. İyileşme
yolculuğunuza başlamak için ebeveynlerinizle yüzleşmenize gerek yoktur.
Duygularınızı reddetme geçmişleri varsa, yaşadığınızı söylediğiniz şeyleri inkar
etmeye devam etmeleri katlandığınız travmaya daha da katkıda bulunacaktır.
Deneyimleriniz reddedildiğinde veya görmezden gelindiğinde utanç duygusu
geliverir, ki bu yardım arama davranışının önündeki en büyük engellerden biridir.

2. İçsel meselenizi halletmek için bir destek bulun.

Büyümenin ve iyileşmenin bir numaralı yolu onun üzerinde çalışmaktır. Ancak bu
yol zorlu ve acı vericidir. Pek çok insan bu içsel mücadelesi zorlu ve tetikleyici hale
geldiğinde bir terapistten yardım almayı seçer. Bunun yanında ihtiyacınız olan desteği
sağlamak için kitaplardan, destek gruplarından, günlük tutma gibi yöntemlerden de
faydalanabilirsiniz. Anahtar, büyüme için çıktığınız bu yolculukta tutarlılığı korumaktır.

3. Hangi alanlarda iyileşmeye ihtiyacınız olduğunu belirleyin.

Bunu düzeltmeniz gereken eksikliklerin bir listesi olarak görmekten ziyade
kendinizi ve ilişkinizi hangi alanlarda geliştirmeye ihtiyacınız olduğunu görmek için
yapılmış bir liste olarak görmek işinizi kolaylaştıracaktır. Eksikliklerimize bakmak
kolay olmadığı için öz farkındalık ve güç gerektirir. Hem romantik hem de platonik
ilişkileriniz boyunca tekrarladığınız davranış örüntülerinize bir göz atın. Belki de
kolayca sinirlenebildiğinizi fark ediyor ve bunu değiştirmek istiyorsunuz. Ya da
belki de başkalarını geri çevirdiğinizi ve reddettiğinizi fark ettiniz. Bunlar elbette bir
gecede değişecek şeyler değil, ancak büyüme yolculuğunuz boyunca üzerinde
çalışabileceğiniz şeyler.

4. Her gün kendinize öz şefkat göstermek için alan yaratın.

Travmatik ortamlarda büyüyen çocuklara nadiren şefkat gösterilmiş ve kendilerini
düşünmek için alan tanınmıştır. Bu yüzden kendinize şefkat göstermek ilk etapta garip
hissettirebilir.

Egzersiz, yoga veya meditasyon yoluyla bedenimize iyi gelecek bir şeyler yapmak;
bedeninin özel veya değerli olmadığı öğretilen birine garip gelebilir.
Kaotik bir ortamda büyüyen birçok çocuk bedenlerini sevmeyi yalnızca sağlıksız
yiyecekler gibi kendi kendini yok etme biçimleriyle öğrenmiştir. Kendinizi sevme ve
şefkat gösterme süresini artırırken, bu sağlıksız alışkanlıkların bazılarını yavaşça değiştirin.

5. İlişkilerdeki etkinizi anlamak için sevdiklerinize karşı daha açık olmaya
çalışın.

Başkalarını nasıl etkilediğimizi ve hatta nasıl incittiğimizi dinlemek asla kolay
olmadığı için, bu hepimizin geliştirebileceği bir alandır. Sağlıklı iletişim ve
empatinin bulunmadığı ailelerde büyüyen çocuklar, bu tür konuşmaların tehdit
edici veya güvensiz olduğunu çabucak öğrenirler. Daha sonra, çocukluklarından
getirdikleri bu rahatsız his sebebiyle başkalarıyla zorlu konuşmalardan kaçınan
yetişkinler olarak büyüyebilirler.

Sevdiklerinize “Öğrendiğim bazı kötü davranışların döngüsünü kırmak için
çalışıyorum. Öğrenmeye daha açık olmaya ve daha iyisini yapmaya çalışıyorum”
şeklinde bir açıklama yapmak iyi olabilir. Bu, karşınızdaki kişiye gelişmenin
sorumluluğunu yüklemez, bunun yerine onlara bu zorlu konuşmaları yapmak için
daha güvenli bir kişi olmaya çalıştığınızı söyler.