Anne, Baba Beni Bırakma

Ayrılık Kaygısı Yaşayan Çocuklar

Okula giderken, kreşin kapısında, işe giderken,“anne sen burada kal, gitme, beni bırakma” gibi ifadelerle ya da sadece ağlama ve öfke krizleriyle çocuğunuz sizden ayrılmakta zorlandığını belli ettiğinde aslında çocuğunuzda ne oluyor?

Çocuğunuz bu kaygıyı yaşadığında sizin bu anlardaki duygu ve düşünceleriniz neler oluyor? Olaya nasıl bir yönden bakıyorsunuz?

Burada bir yol ayrımı çıkıyor önünüze. Çocuğunuzun bu davranışlarını bir problem ve olmaması gereken durumlar olarak mı görüyorsunuz yoksa çocuğum bu kaygıyı yaşıyorsa çocuğumun burada neye ihtiyacı var, bu tepkiyi vermesindeki asıl neden ne şeklinde mi bakıyorsunuz? Aslında konuya ikinci bakış açısı ile yaklaştığınızda çocuğunuza ve kendinize yardım etmeye başlıyorsunuz.

Peki ne yapacağım? 

∙ Ayrılık neden gerçekleşiyorsa bu çocukla açıkça konuşulmalıdır. 

Çocuk bir anda ayrılıkla yüzleşmemelidir. Örneğin okula gidecekse neden okula gittiği, ebeveyn seyahate gidecekse neden gideceği ne kadar sonra geleceği çocuğa anlayabileceği şekilde anlatılmalıdır. Ebeveynin her zaman geri döneceği söylenmelidir. 

∙ Çocuğun duygularını anlayabilen empatik yerde durmak ayrılık kaygısı yaşayan çocuğunuza verebileceğiniz en büyük desteklerden biridir. “Üzgün hissediyorsun.”,“Gitmemi istemiyorsun” gibi aynalamalarla çocuğun duygusunu adlandırıp yönetmesine yardımcı olabilirsiniz. 

∙ Aranızda ayrılık ritüeli belirleyebilirsiniz. Örneğin, bir nesneyi ikinizin özel nesnesi yapabilirsiniz. Sizi her özlediğinde o nesneye sarılabilir. Eğer kreş ya da okula gidiyorsa onun eline ve kendi elinize birer kalp çizip sizi her özlediğinde o kalbe bakabileceğini, o her baktığında sizin de onu düşüneceğinizi söyleyebilirsiniz. 

∙ İlk kez yaşanacak ayrılık süreçlerinde çocuğun ağlamamasını beklemek gerçekçi değildir. Çocuklar kaygılarını ağlayarak, öfke nöbetleri ile dışa vurabilir. Ebeveynler çocukların bu duyguları yaşamasına alan tanımalıdır. Ayrıca çocuğa siz gittiğinizde de güvende olacağı hissettirilmelidir.