Beden Dismorfik Bozukluğu

Beden dismorfik bozukluğu; kişinin fiziksel bir kusuru olsun ya da olmasın, bu kusurla aşırı meşgul olması, yoğun kaygı duyması ve bu kaygıyı giderebilmek için fiziksel görünümüyle aşırı uğraşması ile karakterize bir bozukluktur.

Sıklıkla ergenlik döneminde görülmekle birlikte her yaş grubunda görülebillmektedir. Kadınlarda erkeklere oranla daha sık karşılaşılmaktadır.

Kişi de, bedensel görünümünde şekil bozukluğu olduğu düşüncesiyle kusurlu bulduğu bölgeyi kapatmaya çalışma, ayna, cam vb yansıyan yüzeylerde kontrol etme, herkesin kendisine baktığı, kusurlu olduğunu düşündükleri yeri farkettiklerini düşündüğü için insanlardan kaçınma, başkalarıyla kıyaslama ve karşılaştırma gibi davranışlara yol açabilir.

Genellikle yüz ve kafa bölgesi kusurlu olduğu düşünülen bölgelerdir. En sık olarak yara izi, burun, saç zayıflığı, saç dökülmesi, yüzde asimetri gibi şikayetlerle dermatolog, plastik cerrah vb başvururlar.

Ergenlik döneminde bedende oluşan hızlı değişklikler ile çocuk bedeninden yetişkin bedeni görünümüne geçiş, ergenlerin bedenlerine odaklanmasına sebep olur. Özgüvenin gelişiminde beden algısı çok önemlidir. Ve günümüzde çeşitli uygulamalar ile oluşturulan kusursuz yüz ve vücutlar sosyal ağlarda sıkça paylaşılarak ergenlerin zihinlerinde mükemmel kadın ve erkek imajları oluşturur. Bu da gencin kendisini yetersiz hissetmesine ve beden imajıyla ilgili kaygılara yol açar

Bu hastalığın yaygınlığını belirlemek oldukça zordur. Çünkü beden dismorfik bozukluğu yaşayanların pek çoğu durumun psikiyatristlere değil dermatologlar, plastik cerrahlar  başta olmak üzere çeşitli cerrahlara ve hekim olmayan kişilere başvurmaktadır.  Ancak bu durum beden algısında bozulmaya bağlı olduğundan, gerçekliği yansıtmadığından istediği görüntüye kavuşmak mümkün olmaz ve kusur olarak nitelendirdiği şeyi daha da sorun haline getirmesine neden olur.

Beden dismorfik bozukluğu nedneleri arasında günümüzde özellikle kusursuz erkek ve kadın imajı algısının zihinlere işlenmesi, düşük özgüven, çocukluk çağında görünümleri ile ilgili alay konusu olmak gibi çocukluk çağı travmaları, eleştirel ve mükkemmelliyetçi ebeveynler tarafından yetiştirilmek gibi risk faktörleri sayılabilir. 

              Tedavisinde kişini durumuna göre ilaç tedavisi ya da psikoterapi uygulanabillir.