Çocuğumla Oynuyorum: Filial Terapi

Merhaba son dönemlerde sıklıkla duyduğumuz bir terimden oyundan bahsetmek istiyorum. Oyunun çocuğun hayatındaki yeri çok mühimdir. Çocuğun kimliğinin, duygularının, düşüncelerinin kısaca kendisinin bir yansımasıdır. Hepimiz aslında çocuklarımızla oyun oynarız ya da oynadığımızı varsayarız. Oyun çocuğun anadilidir ve biz bu dili ne kadar bilirsek çocuğumuzla ilişkimizi o derece güçlendirmiş oluruz. Bu yazıda bir oyun terapi modeli olan filial terapiden ve filial terapinin ebeveyn çocuk ilişkisini nasıl güçlü bir hale getireceğine değinmek istiyorum.

Filial terapi diğer bir adıyla çocuk merkezli oyun terapisi yaşları 2-12 olan çocuklar ve ebeveynlerinin ilişkileri güçlendirmek amacıyla ilk olarak 1960 yılında Bernard ve Louise Guerney tarafından ortaya sunulan; ebeveynleri çocukları ile özel oyun saati olarak tanımlanmış ve yapılandırılmış olan oyun seansları konusunda eğitmeyi ve de bu seansları sürdürmeyi amaçlayan kısa süreli ve kanıta dayalı bir oyun terapisi modelidir. Süreç aile üyelerinin birbirleriyle olan ilişkilerini güçlendirmeyi ve hem ebeveynin hem de çocuğun sorunlarla başa çıkabilme stratejilerini güçlendirmeyi hedefler. Terapi sürecinde ebeveynler bir nevi çocuğun evdeki terapisti konumdadırlar. Birbirlerinin duygu, düşünce ve davranışlarını anlamalarını, ilişkilerindeki sorunsallara çözüm odaklı yaklaşımlar üretmelerini sağlar.

Ebeveyn bu seanslarda çocuğun becerilerini, özelliklerini daha yakından keşfeder. Çocuğun koşulsuz kabul edildiğinde ve yaratıcılığıyla biricikliği desteklendiğinde var olan sorunlardan nasıl uzaklaştığını beraber deneyimleme şansını yakalar. Çocuk kendini güvende hissettiği bu alanda duygu ve düşünce dünyasını ebeveynle kolaylıkla paylaşır ve anlaşıldığını hissettirir. Ebeveyne bu süreçte düşen çocuğun sorunundan ziyade çocuğun kendisine odaklanmaktır. Görülecektir ki çocuk bu durumu kısa sürede fark ederek kendinde sorun yaşadığı alanların onarımını ebeveynin şefkati ve anlayışıyla sağlayacaktır. Kendini daha iyi hissettiği zaman sorun davranışı sürdürmek yerine kendinde gelişim göstermeye çalışacaktır.

     Peki oyun oynamak her ebeveynin katılabileceği bir aktivite midir? Bazılarımız oyun oynamaktan hoşlanmaz, bazılarımız nasıl oyun oynandığını unutmuş, bazılarımızsa mükemmel oyuncular olduğumuzu düşünebiliriz.  Oyun oynamayı unuttuğunuzu düşünüyorsanız şanslısınız ki mükemmel bir öğretmeniniz yani çocuğunuz var.   Çocuğunuzun süreci yönetmesi ve davet edildiğinizde oyuna katılmanız zaten filial terapinin mihenk taşlarındandır. Bırakalım çocuklarımız oyun oynasın ve biz de onlara oyun arkadaşı olalım. Çocuğun anadili oyun, kelimeleriyse oyuncaklarıdır. İçinizdeki çocuğun yanınızdaki çocukla buluşması dileğiyle.

            Oyunla kalın.  Sevgilerle.