Çocuklarda Kardeş Kıskançlığı

Kıskançlık, sevilen kişinin başkasıyla paylaşılmasına katlanamamak olarak adlandırılabilir. İki ve daha fazla çocuklu ailelerde kardeş kıskançlığı ailelerin yakındığı bir durum olabiliyor. Temelde kıskançlık; öfke, üzüntü, mutluluk gibi doğal ve normal bir duygudur. Eve yeni birinin geleceğini öğrenen çocuk, anne-babasının sevgisini, ilgisini ve zamanını kaybedeceğini düşünüp kaygılanabilir. Özellikle anne çocuğun yaşamında ihtiyaçlarını karşılayan en temel varlığıdır. Çocuğun burada kıskandığı kardeş değil, ebeveynin sevgi ve ilgisidir.

Anne-baba ikinci veya üçüncü bir çocuğu dünyaya getirmeyi düşünürken kendilerinin ve çocuklarının bu duruma hazır olup olmadıklarından emin olmalılar. Çocuğun ben kardeş istiyorum demesi bir kardeşe hazır olduğunu göstermez. Çocuk kardeş kavramını tam olarak anlayamaz ve orada aslında bir oyun arkadaşı istiyordur; ebeveyninin ilgi ve sevgisini bölüşeceği birini değil. Diğer yandan çocuğun istek ve arzularının değişken olduğunu akıldan çıkarmamak gerekir.

Eğer çocuk erkek ise yeni gelen kız bebek olduğu için daha çok sevileceğini düşünebilir. İkinci çocuk da erkekse kendisi varken neden yeni bir erkek çocuğa ihtiyaç duyulduğunu anlayamaz ve kafa karışıklığına yol açar. Çocuk ilk kardeş geldiğinde onunla ilgilenip sevgi gösterebilir. Hatta sürekli öpüp sevmeye, kucağına almaya çalışabilir. Bu da kıskançlığın dışa vurulmayan, içe atılan şekli olabilir. Bunu anne-babasının sevgisi kaybetmemek için, annesi kendisinden uzaklaşmasın diye yapabilir.

Yeni kardeşin doğumundan ve eve gelmesinden sonra evde meydana gelen değişiklikler çocuğun uyum sorunları yaşamasına yol açabilir. Çocuk kendisini yalnız, dışlanmış ve sevgiden yoksun bırakılmış hissederse kaybettiklerini geri almak için bebeklik davranışlarını göstermeye başlayabilir. Tuvalet eğitimi almış bir çocukta bez bağlanmasını isteme, biberona dönme, anneyi emme isteği, bebekçe konuşma, hırçın davranışlar görülebilir.

     İlk çocuğun yeni gelen bebeği kıskanması her ailede belli düzeyde olabilen doğal bir duygudur ve büyük çocuğun bu duyguyla baş etmeyi öğrenmesi gerekir. Kardeşine zarar vermeye dönüşmedikçe problem değildir. Bir kardeş diğerine sürekli olarak fiziksel zarar veriyorsa, sözlü olarak hakaret edip kötü sözler sarf ediyorsa, bebeksi davranışlar gösteriyorsa, kardeşini düşman olarak görüyorsa ve uzun süreli devam eden bir durum söz konusuysa bir uzmandan yardım almanız gerekebilir.