Çocuklarımızın Söylediği Ve Yaptığı Bazı Şeyler Bizi Neden Tetikler Ve Aşırı Tepki Vermemize Neden Olur?

Çok sevdiğimiz çocuklarımızın yaptığı veya söylediği önemsiz görünen şeylere neden bu kadar öfkelendiğimizi tam olarak belirleyemiyoruz. Çocuğumuz derslerinde başarısız olduğu, saygısız davrandığı ya da utangaç olduğu için çok öfkelendiğimizi düşünebiliriz ancak aslında bu durumlar hakkındaki düşüncelerimiz nedeniyle aşırı tepkiler veririz. Tetiklenmemizin ardındaki düşünceler genellikle kendimizle ilgili olumsuz yargılar içerir. Bu nedenle tetiklendiğimizi fark ettiğimizde bu düşünceleri keşfetmeye çalışmak, bu durumun bizim için ne anlama geldiğini düşünmek önemlidir.

Ebeveynler genellikle çocukları tarafından tetiklenir çünkü çocuklarının kötü davranışlarının onları kötü ebeveynler olarak gösterdiğini düşünürler. Çocuğunuzun davranışı veya tutumu sizi tetiklediğinde, kendinizi yargıladığınızı fark etmeyebilirsiniz. O anki yoğun duygularla tepkinizin çocuğun hatası sebebiyle olduğunu düşünebilirsiniz. Ancak biraz sakinleşip detaylıca düşünürseniz, kendiniz, seçimleriniz veya hayatınız hakkında sahip olduğunuz olumsuz bir düşünceyi fark edebilirsiniz. Çocuklarınıza aşırı ve mantıksız bir şekilde tepki vermenizin nedeni, bu durumu kendinizle ilgili olumsuz bir şekilde yorumlamanız ve ebeveyn olarak yetersiz ve başarısız olduğumuza dair bir kanıt olarak görmeniz olabilir.

Tetiklendiğinizde, düşüncelerinizi keşfetmeye çalışın. Çocuğunuzun bu davranışının sizin için ne anlama geldiğini kendinize sorun. Düşünceyi fark ettiğinizde ve bunun doğru ve gerçek bir düşünce olduğunu görmeniz durumda, zamanla davranışınızı değiştirebilir ve tetikleyiciyi ortadan kaldırabilirsiniz. Bazen değer verdiğimiz bir konuda çocuklarımızı yetiştirmekte başarısız olabiliriz. Örneğin, eğitime değer vermemize rağmen çocuğumuza hiç kitap okumuyorsak, ev ödevlerine yardım etmiyorsak veya onu yeni fikirlere ve düşünme biçimlerine maruz bırakmıyorsak, çocuğumuz başarısız olduğunda gerçekten kötü hissederiz. Çünkü onun başarısızlığının kendi başarısızlığımızı temsil ettiğine inanırız ve bu büyük olasılıkla bizi tetikler. Saygıya değer veriyorsak ancak çocuğumuza bağırıyor, kaba bir şekilde konuşuyorsak, onun saygısız davranışları ile tetikleniriz. Bağımsızlığa değer veriyorsak ancak çocuğun yapabileceği şeyleri onun yerine yapıyorsak, çocuk bir davranışı beceremediğinde büyük olasılıkla tetikleniriz. Tüm bu durumlar kendi değerlerimize göre yaşamadığımızın kanıtı olduğu için bizi tetikler. Bu durumlarda, davranış şeklimizi değiştirmemiz gerekir: çocuklarımızı eğitmek için zaman harcamak, daha saygılı davranmak, bağımsız davranışları teşvik etmek gibi.

Ancak zaman zaman tetiklenmenizin arkasındaki düşünceler gerçek dışı olabilir. Ya da bizim değerlerimizi yansıtmayabilir. Çünkü inançlarımızın bazıları ebeveynlerimizden miras kalır. Çocuğunuz sizinle aynı fikirde olmadığında tetikleniyorsanız, çocukların ebeveynlerine boyun eğmesi gerektiğine inanarak yetiştirildiğinizi fark edebilirsiniz. Bu inancı incelerseniz, belki de size uymadığını düşünebilirsiniz. Fikirlerini özgürce ifade etmekten korkmayan çocuklar yetiştirmek istediğinizi anlayabilirsiniz. Bu durumda bu düşünceyi değiştirmek en uygunudur. Böylece tetiklenmeler ortadan kalkabilir.