Doğru Kararı Veremiyorumcular

Nasıl doğru kararı veremezsin? Diyelim ki önümüzde iki seçenek var. A seçeneğindeki her durum senin istediğin şeyler, senin için en iyi sonuçların olduğu şeyler ve buradaki şeyler ömür boyu sürecek şekilde garantileniyor. Bir de B seçeneği var. Bu seçenekteki hiçbir durum senin istediğin şeyleri barındırmıyor. Bunu seçtiğin anda tüm olumsuz durumlar gerçekleşecek. Bir şeyler iyi gitmeye başlasa bile mutlaka en kısa zamanda kötü gitmeye başlayacak. Bu iki seçenekten “A” şıkkını seçiyorsan aslında doğru kararı verebiliyorsun.

Şu an hafif bir öfkeyle “Tamam da karşımıza çıkan seçenekler bu kadar net bir şekilde ayrılmıyor.” diyebilirsin. Haklısın. Gerçekten hiçbir kararın getirdiği durumlar bu kadar net olmaz. Bu bilgiden hareket ettiğimizde de hiçbir kararın doğru veya yanlış olduğunu söyleyemeyiz. Her kararın sonunda bazı getiriler ve götürüler bize eşlik eder.

O zaman bizim karar vermemize ne engel oluyor? Hepimiz için geçerli tek bir engel tarif etmek mümkün değil. Karar vermemizi engelleyen şey izlediğimiz bir kural olabilir: “Asla hata yapmamalıyım.” , “Kararımın sonunda pişman olmamalıyım.” , “En iyisini seçmeliyim” gibi... Bu kuralları izleten kalıplaşmış bir inancımız olabilir: “Kusursuzluk” gibi… Karar verme sürecinde şu soruları sormak bize engel olan şeyi keşfetmemizde yardımcı olabilir: “Verdiğim kararın sonucunda ne ile karşılaşmak beni kararı vermekten alıkoyuyor?”, “Bu alıkoyan şey herhangi bir kararı seçtiğimde olmayacak mı?”, “İki kararın sonucunda da bunlarla karşılaşma ihtimalim varsa kaçındığım senaryo nedir?”, “Bu senaryoda kendime dair beni en çok rahatsız eden nedir?”

Karar vermenize engel olan şeyi keşfetmek sorunun çözümünü getirmeyebilir. Bu doğal bir süreçtir. Kendinizi “Sebebini biliyorum ancak bir şekilde bu davranışı sürdürüyorum.” derken bulabilirsiniz. Bu durum “Bir şeyi çözmek için sebebini bilmek yeterlidir.” inancımıza dayanır. Ancak çoğu zaman sorunun çözümü için sebebi bilmek değil, değişimin getirdiği rahatsızlıkları kabul etmek gerekir.