Düşük Evreli Glial Tümörler (Grade I-II Astrositomlar)

Düşük evreli glial tümörler, beyinde veya omurilikte bulunabilenn iyi huylu (habis olmayan) glial hücrelerinden köken alan tümörlerdir. Glial hücreler, beyin ve omurilikteki sinir hücrelerini destekleyen ve koruyan hücrelerdir. Teknik özellikleri bakımından menengiyom ve ependimomlar da köken hücre olarak aslında gliomlarla sınıflandırılırlar ama klinik olarak gliomlardan bahsedildiğinde bahis konusu olan tümörler astrositomlardır.

Düşük evreli glial tümörler genellikle iki ana tipte sınıflandırılır:

Düşük evreli gliomlar: Bu tür tümörler, genellikle astrosit adı verilen glial hücrelerden kaynaklanır. En sık görülen düşük evreli gliomlar, grade 1 astrositom(pilositik astrositom), grade 2 astrositom, diffüz astrositomlar ve oligodendrogliomlardır. Düşük evreli glial tümörlerin tam olarak neden oluştuğu bilinmemektedir. Ancak bazı faktörlerin riski artırabileceği düşünülmektedir. Bunlar arasında genetik yatkınlık, radyasyon maruziyeti, bazı nörofibromatoz tipleri ve diğer nörolojik sendromlar yer alabilir. Düşük evreli glial tümörlerin semptomları, tümörün büyüklüğüne, konumuna ve baskısına bağlı olarak değişebilir.

Bazı yaygın belirtiler şunlar olabilir: En sık şikayetler Baş ağrısı ve epileptik nöbetlerdir. Daha az sıklıkla Nöbetler Hafıza problemleri İşitsel veya görsel değişiklikler Motor becerilerde zayıflık veya koordinasyon sorunları

Düşük evreli glial tümörlerin teşhisi için şu yöntemler kullanılabilir:

Manyetik rezonans görüntüleme (MRG): Beyin ve omuriliği detaylı bir şekilde görüntülemek için kullanılır. Tümörün yerini, büyüklüğünü ve özelliklerini belirlemeye yardımcı olur. Düşük evreli glial tümör tanısı MR ile konur. Kontrastlı görüntülemede kontrast tutmaması tümörün evrelemesinde önemlidir.

Bilgisayarlı tomografi (BT): Tümörün varlığını ve bazı detayları göstermeye yardımcı olabilir.

Biyopsi: Tümörün doğasını belirlemek için cerrahi bir işlemle tümörden örnek alınabilir. Tümörün karakteri MR da anlaşılamamışsa, tümör küçük boyutlarda olduğu için MR görüntüleme yeterli gelmiyorsa, beyinde rikli bir bölgede yer aldığı için opere edilemiyorsa teşhis amaçlı biopsi yapılabilir. Bu örnek daha sonra patoloji laboratuvarında teşhis için incelenir. Düşük evreli glial tümörlerin tedavisi, tümörün büyüklüğü, konumu ve hastanın genel sağlık durumuna bağlı olarak değişir.

Tedavi seçenekleri şunları içerebilir:

Cerrahi müdahale: Tümörün mümkün olduğunca tamamen çıkarılması amacıyla cerrahi operasyon yapılabilir. Cerrahi sırasında kalıntı varsa tümörün burdan tekrar büyümesi veya daha ileri evreye geçiş yapması söz konusu olacaktır. Düşük evreli glial tümör saptanan hastalarda kaliteli yaşam seviyesini belirleyen en önemli faktür ilk ameliyatta tümörün tamamının çıkarılmasıdır.

Radyoterapi: Tümörün tamamen çıkarılamadığı durumlarda veya cerrahiye uygun olmayan durumlarda radyoterapi kullanılabilir. Yüksek enerjili ışınlar kullanılarak tümör hücreleri hedef alınır.

İzlem: Küçük, yavaş büyüyen tümörlerde veya bazı durumlarda tümör belirtilere neden yapmıyorsa, düzenli izleme yapılabilir. Tedavi seçenekleri, hastanın durumu ve tümörün özellikleri göz önünde bulundurularak bir multidisipliner yaklaşım ile belirlenir. Bir nörolog, nöroşirürji uzmanı ve radyasyon onkoloğu gibi uzmanlar birlikte çalışır ve hastanın tercihleri dikkate alın.