Ebeveynler Çocuklarının Üzüldüğünü Gördüklerinde Neden Üzülürler?

Araştırmalar bunun ebeveynler için neden zor olduğunu açıklıyor ve nasıl sakin kalınacağını gösteriyor.

Pek çoğumuz için çocuğumuzun üzgün olduğunu görmek dayanılmaz hale gelebiliyor. Yine de, etkili bir ebeveyn olmanın anahtarının, çocuğunuzun üzgün olduğu esnada sakin kalmak ve onu anladığını gösteriyor olmakla başladığını biliyoruz. İlk olarak, bu deneyimi normalleştirmek ve sevgi dolu ebeveynlerin çocuklarını üzgün görmelerinin son derece zor olduğunu vurgulamak önemlidir. Pek çok ebeveyn çocukları sıkıntılı olduklarında yanında olmakta zorlanırlar ve ne pahasına olursa olsun “daha ​​iyi hale getirmek” için güçlü bir biyolojik dürtü yaşarlar (bu bir öfke krizine boyun eğmek anlamına gelse bile). Peki, neden bu kadar zor ve bu konuda ne yapabiliriz?

Duygu Kontrolü Neden Önemli?

Araştırmalar, son derece empatik (yani çocukları da dahil olmak üzere başkalarının duygularıyla çok temas halinde olan) annelerin, çocukları üzüldüğünde strese girme eğilimleri arttığında etkili ebeveyn olmakta oldukça zorlandıklarını ortaya koyuyor. Başka bir deyişle, çocuklarınızın duygularıyla özdeşleşmek ve çocuklarınızın sıkıntılarına “savaş ya da kaç” yanıtı vermek, çocuklarınız üzüldüğünde sakin kalmanın zorluğuna eşittir. Bununla birlikte, çocuklarının sıkıntısına tepki olarak düşük düzeyde stres bildiren anneler için empatinin daha hassas ebeveynlik ile ilişkili olduğu bulunmuştur.

Özetle, yüksek düzeyde empati, yüksek düzeyde stres tepkiselliği ile yüksek düzeyde empati ortaya çıkmadıkça, ebeveynlerin daha duyarlı olmalarına yardımcı olur. Son derece empatik ve tepkisel iseniz, çocuklara duyarlı, çocuk merkezli bir şekilde yanıt vermek zor olacaktır.

Nörobilim araştırması, başkalarının sıkıntılarına tepki olarak daha fazla kişisel sıkıntı yaşayan annelerin daha fazla kortizol (diğer bir deyişle stres hormonu) ve hipotalamus ve amigdalada ("savaşma ya da kaçma" ile ilgili beyin bölgeleri) daha fazla aktivasyon gösterdiğini bularak bunu desteklemektedir. Bununla birlikte, empatinin başka bir yönü (perspektif alma) daha düşük kortizol ile ilişkilendirilmiştir. Bu araştırma, ebeveynler stresi dolaylı olarak deneyimleme eğilimindeyse (yani, kelimenin tam anlamıyla çocuklarının acısını hissedebildiklerinde), çocukları stresli olduğunda strese girme olasılıklarının daha yüksek olabileceğini düşündürmektedir. Yine de, sadece çocuklarının bakış açısını düşünürlerse, strese girme olasılıkları daha düşüktür.

Araştırmalar ayrıca annelerin sakin kalabildiği ve vücutlarındaki stres seviyelerini kontrol edebildikleri zaman, stresli bir anda çocuklarının ihtiyaçlarına odaklanma olasılıklarının daha yüksek olduğunu ve bu düşünce değişikliğinin daha hassas ebeveynliği öngördüğünü ortaya koyuyor. Daha yüksek tepkisellik, aynı zamanda, sert ebeveynlik stratejileri kullanma olasılığı ile ilişkilidir, stres tepkisini kontrol edebilmek, daha olumlu ebeveynlik ile ilişkilidir.

Bu Araştırmayı Kendi Ebeveynliğinizde Uygulayabilirsiniz

1. Stres seviyenize dikkat edin. Soğukkanlılığınızı kaybetmeye başladığınızı ne zaman fark ediyorsunuz? Vücudunuzdaki belirtiler nelerdir? Tipik durumlar nelerdir? Sakin kalmanıza ne yardımcı olur? "Savaş ya da kaç" moduna girdiğiniz veya sakin kalma yeteneğinizi kaybettiğiniz durumları önleyebilmek adına bu ipuçlarını kullanabilirsiniz.

2. Sakinliğinizi korumakta zorlandığınızı fark ettiğinizde, ilk olarak kendi duygularınızı düzenlemeyi unutmayın. Önce kendinizi sakinleştirmek için duruma bir ara vermeniz gerekiyorsa, oda değişikliği yapabilir, çocukla sağlıklı iletişim kurabileceğinizi düşündüğünüz zaman yanına tekrar dönebilirsiniz.

3. Farkındalık yöntemini uygulayın. Araştırmalar, nefesinize odaklanmak ve herhangi bir duyguyu fark etmek ve kabul etmek için bir dakikanızı ayırdığınızda, vücuttaki stres tepkisinin azaltılabileceğini gösteriyor.

4. Yalnızca duygularına odaklanmak yerine çocuğunuzun bakış açısını anlamaya odaklanmaya çalışın. Araştırmalar, bu yaklaşımın daha düşük stres tepkimesi ile ilişkili olabileceğini gösteriyor.

Özetle, çocuğunuz üzüldüğünde üzülmek, ebeveynlerde normal bir tepkidir ve hatta oldukça empatik bir ebeveyn olduğunuzun bir işareti olabilir. Bununla birlikte, bu zorlu anlarda sakin kalmaya ve olabileceğiniz en etkili ebeveyn olmaya çalışmanın kanıta dayalı yolları da vardır.