Kardeş Kıskançlığı

“Kıskançlık” duygusu, bireyin sevdiği kişiyi başkasıyla paylaşmak istemediği durumlarda ortaya çıkan tıpkı mutluluk, kızgınlık ve diğer duygular gibi oluşan son derece normal bir duygudur. Kardeş kıskançlığında ise çocuk, kendisine gösterilen tüm ilginin aileye yeni katılan kardeşiyle birlikte kaybolacağını düşünür, onun daha çok sevileceğine, kendisine olan sevginin zamanla azalacağına inanır.

Kıskançlık yaşayan çocuk bu dönemlerde ilginin kendi üzerinde olmasını isteyerek okula gitmeyi reddetme, herhangi bir belirtisi yokken hastaymış gibi davranma, öfkeli ve huzursuz tavırlar sergileme, altını ıslatma, yemek yememe gibi davranışlar sergileyebilir. Aynı zamanda kardeşine ve eşyalarına zarar verebilir, kardeşinin eşyalarını kullanmak isteyebilir. Bu davranışlarının altında aslında anne babaya karşı geliştirdiği kırgınlık ve öfke duyguları vardır.

Bu durumda ebeveynlerin tutumu, çocuğa yaklaşımı oldukça önemlidir. Son dereceğe normal olan bu duygudan dolayı çocuk suçlanmamalı, utandırılmamalıdır. Anne ve baba kardeşi doğmadan önce çocuğun yaşına uygun bir şekilde durumu anlatmalıdır. Bu süreçte çocuğun duygularını ifade etmesine izin verilmeli, iyi bir dinleyici olunmalıdır. Onu anladığınızı, duygularını gördüğünüzü ve hep yanında olduğunuzu hissettirmeniz oldukça önemlidir. Çocuğun hem kardeş ile, hem de ebeveynleri ile birlikte kaliteli vakit geçirebilmesi için ortak planlar yapılabilir. Ortak paylaşımlar ve birebir iletişim aile dinamiğini sağlamlaştırabilir. Ayrıca çocuğa abi-abla olmakla ilgili hikayeler okuyabilir, kardeşi hakkında birlikte hayal kurabilirsiniz. Kıskançlık durumlarında yapıcı, anlayışlı ve sabırlı olmaya dikkat edilmelidir. Kıskançlık anı geçiştirilmemeli, yaşanan duygu bastırılmadan anne ve baba çocuk ile iletişim kurmalıdır. Örneğin, “Kardeşin daha çok küçük olduğu için ihtiyaçlarını kendi karşılayamıyor, bu nedenle bazen onunla daha fazla ilgilenmemiz gerekebiliyor” şeklinde durum ifade edilebilir ve çocuğun ne hissettiği hakkında birlikte konuşulabilir. Kıskançlık duygusunun tüm çocuklarda olabileceğinin ifade edilmesi çocuğa yalnız olmadığını hissettir ve bu süreci daha rahat geçirebilir.