Kişilerarası İletişim

Doğumdan ölüme ilişkiler insan yaşamının merkezindedir.İnsanlar yaşamlarının büyük bölümünü başkalarıyla birlikte geçiren toplumsal canlılardır.Bebekler en sık ve en severek etkileştikleri insanlara duygusal olarak bağlanırlar.Bağlanmadan anlaşılan,bir bebeğin belirli kişilere olumlu tepki vermesi ,onlar yakındayken kendisini daha iyi hissetmesi ve korktuğunda onları araması anlaşılır.Büyüyüp geliştikçe toplumsal gereksinimlerimiz karmaşıklaşır ve çeşitlenir.Başkalarıyla eğlenme,yardım alma,cinsel zevkleri paylaşma,güçlü hissetme yada kabul görmek için ilişkiler kurarız.İlişkilerin insanlar için beş temel yararı vardır.

Bağlanma en yakın ilişkilerimizin sağladığı rahatlık ve güven duygusudur.Çocuklar olarak genellikle anababalarımıza güçlü bir biçimde bağlanırız;yetişkinler olarak bu yakınlığı romantik bir ortakla,yani bir eşle yada yakın bir arkadaşla yaşayabiliriz.

Toplumsal kaynaşma paylaşılan ilgi ve tutumlara sahip olma duygusu demektir.Bu duyguyu genellikle arkadaşlar,çalışma arkadaşları,takım arkadaşları,dinsel inançlarımızı paylaşan insanlar,komşularımız ve benzerleriyle ilişkiler sağlar.Böyle ilişkiler birlikte vakit geçirilecek insanları ulaşılabilir kılar ve bir topluluğa ait olma duygusu verir.

Değer doğrulaması başkaları yeterli ,yetenekli ve değerli bir kişi olduğumuz duygusunu desteklediklerinde olan şeydir.

Güvenilir bir birlik duygusu ihtiyaç zamanlarında yardıma koşacak insanların bulunduğunu bilmekten kaynaklanır.Acil durumlarla karşılaşıldığında ,yardım için sık sık ailelerimize gideriz.

Rehberlik danışmanlar,öğretmenler,doktorlar,arkadaşlar ve bilgilerini,tavsiyelerini istediğimiz diğerleri tarafından sağlanır.

Bakım fırsatı ,birisine bakma ihtiyaçlarını karşılama,kendimizi ihtiyaç duyulan,önemli birisi olarak hissetmemizi sağlar.

Zengin ve sağlıklı bir toplumsal yaşam değişik bir dizi insan gereksinimini karşılayabilecek bir toplumsal ilişkiler ağı gerektirir.Toplumsal ilişkilerimiz yetersiz ve doyurucu olmaktan uzak olduğunda yalnızlık duygusu yaşarız.Doğumdan ölüme kadar giden yolculukta ,bir çok kişi yalnızlığın verdiği mutsuzluktan kaçınabilir.Fakat bir zayıflık belirtisi olmak yerine ,yalnızlık toplumsal ilişkiler için insanca gereksinimlerimizi yansıtır.Bunlar bütün insanların paylaştığı gereksinimlerdir.İşte bu nedenle,yalnızlığın tek çaresi temel psikolojik gereksinimlerimizi karşılayan ilişkiler kurmaktır.