Koşullar Bizi Biz Koşulları Yaratımda

Koşullar Bizi Biz Koşulları Yaratımda

Öyle koşullar olur ki

Kalbimiz almaz

Eğer dışsal koşulu kabul edemiyorsak

İçsel koşulu kabullenmeye gayret ederiz

Üzüntüye

Umutsuzluğa

Korkuya

Haksızlığa

Yalnızlığa ya da bu ıstırap hangi şekli alıyorsa

O hisse

Tanıklık etmeye gayret ederiz

Etiketlemeden 

Direnmeden 

Sadece izleyerek...

Hislerin ağırlığını 

Hissedebildiğin kadar hisset

Bırak, her ne varsa orada göğsüne oturan  gelsin 

Kontrol etmeye 

Bastırmaya çabalama

Terazinin bir kefesi vurabildiği kadar yere vursun 

Gör hislerinin ağırlığının etkisini

Belki düşüncelerin

Belki kelimelerin

Ağırlığını

Fark et

O kefe yere vurduğunda artık nasıl bir ağırlık koyarsan koy yerinden oynamadığını fark et.

Böyle anlarda 

Kendi üretimimiz olan ıstıraba, acıya son verebilir, 

Bu kadar acı yeter, artık doydum diyebiliriz.( demeye de biliriz) 

 

Ego’nun zayıfladığı anlar

Karanlıktan bunalıp ışığı yakmaya en yaklaştığın anlardır  

 

Seni kör eden

Gözündeki bağı ellerinle  çekip atmaya en yakın olduğun anlar, o anlar 

 

Seni  koşullayan 

Zihnindeki  kalıpları fark edip, 

 

Tamam duydum

Ama umrumda değilsin diyebileceğin anlar, o anlar 

Belki de uykudan uyanmaya en yakın olduğun.

Böyle anlarda; O’na yaklaşırsın

Çünkü terazinin kefesi nasıl bir ağırlık koyarsan koy kıpırdamıyordur.

Artık o biliştesin

Daha yüksek bir perspektiften bildiğinde, gördüğünde, 

koşulların ne olumlu ne de olumsuz olduğunu bilmektesin. 

Onlar oldukları gibi. 

Sen olduğun gibi

Ve sen olanı tümüyle kabul ederek yaşadığında 

Bu yeni bir doğumdur

İnsan tekrar tekrar doğuyor, değil mi?!

Tekrar tekrar öldüğü gibi...

Bedenen dünyaya gelişin, doğum 

Bu benim, “ben” olarak varım bilincine ermen, doğum 

Uyanışın, doğum ️ 

Güneş gibi parlak olsun doğumlarımız

Ve varlığımızda bi alanda 

Hep bilelim:️ Batmak üzere doğduğumuzu 

Sevgi ve Saygılarımla