''Neysen O'' Olmak

"Ben okulda daha iyi çalışman, evde uslu olman ya da seni bir hastalıktan kurtarmak için çalışmıyorum. Ben 'neysen o' olman için buradayım."

Françoise Dolto'nun kendisine terapi almaya gelen veya getirilen çocuklara ettiği muhteşem sözler...

'Neyse o' olmayı öğrendiği vakit insan özgürlüğünü seçmiş ve bireyselleşmiş olur. Başkalarının ihtiyaçları veya beklentileri için bir şeyler olmaya çalışmak, bir şeyler yapıp etmek yerine kendi ihtiyaçlarını gözeterek kararlar alabilir kendi hayatına dair. 'Kendi ihtiyaçlarını gözetmek' demek, buradaki anlamıyla, elbette ki kendi ihtiyaçları uğruna insanların sınırlarını ihlal etmek veya bencillik demek değildir. Kendi ihtiyacını gözetmek, "ben bunu yapmayı gerçekten istiyor muyum?", "burada kendimi iyi hissediyor muyum?", "bu gerçekten de içimden gelerek yaptığım bir seçim mi?", "bana ne iyi gelir?" Gibi soruları sorabilmektir. Hem kendi sınırlarını koruyabilmek hem de başkalarının sınırlarına saygı duyabilmektir. 'Neyse o' olabilen biri ne istediğini ve istemediğini bilerek seçimlerini yapabilir ve seçimlerine sahip çıkabilir. En önemlisi, gerektiğinde 'HAYIR' demeyi bilir.

Çocuklarımızı kendi arzularımıza gore ve belki zamanında kendimiz için gerçekleştiremediğimiz beklentilere göre bir şeyler yapmaya çalışmak, uzun vadede çocuğumuzun kendi hayatının sorumluluğunu alabilen bir birey olabilmesini engeller. Çocuğumuz kendi ihtiyaçlarına yabancı, başkalarını memnun ederek varolabilen birisi haline gelebilir. Belki sizin istediğiniz gibi olur, çok da başarılı olur, ama olmak istediği yer orası değilse ruhsal problemlerle karşılaşması kaçınılmazdır. Mutlu olamaz, keşkelerle dolar geçmişi ve geleceği... En nihayetinde olmasını istediğiniz yerdedir ve sizin ihtiyaçlarınız karşılanır ancak onun ihtiyaçları nedir, hiç sordunuz mu? Hiç 'hayır, ben bunu istemiyorum.' dediğinde 'hayır'ını kabul edebildiniz mi? bazen küçümseseniz veya ‘saçma’ bulsanız bile ilgi duyduğu bir şeyi yapması konusunda onu desteklediniz mi?

Çocuğumuza şu veya bu olmayı öğretmek yerine "neyse o" olmayı öğrettiğimizde benlik saygısı gelişmiş ve kendi kararlarını alabilen bir çocuk yetiştiririz. Böyle yetişen bir çocuk ise kendi potansiyellerini gerçekleştirmek için doğru adımları atabilecek sorumluluğa sahip olabilir. Ötekilerden gelebilecek istismarlara ve manipülasyonlara karşı kendini koruyabilecek sağlam bir duruş kazanabilir. Bırakalım çocuklarımız 'neyse o' olsun.