Oyun Terapisi

Çocukların dil gelişimi bilişsel gelişimlerinin gerisinde kaldığı için dünyalarında olup bitenlerle ilgili farkındalıklarını oyun aracılığıyla aktarırlar. Oyun terapisinde oyuncaklar çocuğun sözleri, oyun ise çocuğun dili olarak görülür (Landreth ve Bratton, 1999). Yetişkinler için psikoterapi neyse, çocuklar için de oyun terapisi odur. Oyun terapisinde oyunun sembolik işlevi çok önemlidir çocuklara iç dünyalarını ifade etme araçları sağlar. Duygusal açıdan önemli deneyimler, oyuncakların sağladığı sembolik temsil sayesinde daha rahat ve güvenli bir şekilde ifade edilebilir. Oyuncak kullanımı çocukların kaygılarını, korkularını, fantezilerini ve suçluluk duygularını insanlardan ziyade nesnelere aktarmalarını sağlar. Bu süreçte çocuklar kendi duygu ve tepkilerinden güvende olurlar çünkü oyun çocukların travmatik olay ve deneyimlerden uzaklaşmasını sağlar (Landreth ve Bratton, 1999).

Bu nedenle eylem fantezide gerçekleştiği için çocuklar kendi eylemlerinden etkilenmezler. Korkutucu ya da travmatik bir deneyimi ya da durumu sembolik olarak oyun yoluyla canlandırarak ve belki de oyun etkinliğinin sonucunu değiştirerek ya da tersine çevirerek, çocuklar içsel bir çözüme doğru ilerler ve daha sonra sorunlarla daha iyi başa çıkabilir ya da bunlara uyum sağlayabilirler (Landreth ve Bratton, 1999).

Anlama ve kabullenmeyle karakterize edilen bir ilişkide oyun süreci aynı zamanda çocukların gerçekte mümkün olmayan yeni olasılıkları değerlendirmesine de olanak tanır, böylece benlik ifadesini büyük ölçüde genişletir. Oyun terapisi deneyiminin güvenliğinde çocuklar alışılmadık olanı keşfeder ve hem deneyimsel-duygusal hem de bilişsel bir bilgi geliştirir. O halde oyun terapisi süreci sayesinde alışılmadık olanın tanıdık hale geldiği ve çocukların içlerinde yaşananları oyun yoluyla dışa doğru ifade ettikleri söylenebilir. Oyun terapisinde oyunun önemli bir işlevi de gerçekte yönetilemeyen durumların sembolik temsil yoluyla yönetilebilir durumlara dönüştürülmesidir bu da çocuklara başa çıkmayı öğrenme fırsatları sağlar (Landreth ve Bratton, 1999).