Pedofili (Sübyancılık)

Son zamanlarda sosyal medya kullanımının da yaygınlaşması ile birlikte geçmişten beri süregelen çocuk istismarı haberlerini sıklıkla duymaktayız. Pedofili veya sübyancılık, yetişkin bir bireyin ergenlik öncesi çocukları ya da ergenliğe yeni giren kişileri cinsel açıdan çekici bulması ve cinsel eğilimin çocuklara yönelik olmasına sebep olan bir rahatsızlıktır.

Tacizci birey çoğunlukla çocuğun yakın çevresinden biri olmaktadır. Bu kişiler; çocuğun ailesi, akrabaları ve komşuları olabileceği gibi çocuklara yakın olabilecek servis şoförü, öğretmeni veya bakıcısı gibi mesleklerden de olabilmektedir. Pedofilik kişiler istismar olayının ardından bu durumu genellikle inkâr edip, kendilerine savunma mekanizmaları üretmektedirler. Yaşanılan durumu küçümseyebilir (sadece bir kez oldu gibi) veya çocuğa yardım eden kişilere de saldırabilmektedirler.

Pedofilinin birçok sebebi olabilir. Hem biyolojik hem de çevresel etkenlere bağlı olabilmektedir. Bu rahatsızlığa sahip kişilerin çocukluklarında istismara uğramış olma ihtimalleri yüksektir. Çocukken bu durumu kontrol etme yetisinden yoksun olduklarından, çocuklara cinsel saldırılarda bulunarak travmaları yeniden yaşatıp bunda usta olmak isterler. Tamamıyla bir rol değişikliği yaşamış olmaları, onları üst seviyeye çıkarmakta ve mağdur durumunda olmalarını engellemektedir.

Birçok hastalık ya da rahatsızlık gibi pedofilinin de tam bir tedavisi yoktur. Fakat bu rahatsızlığa sahip kişilerin dürtü ve davranışlarını denetlemelerine yönelik destek alınabilir. İlaç ve psikoterapi desteği birleşimi bireylere yardımcı olabilmektedir.

Aileler çocuklarını pedofilik kişilerden korumak için:

• Öncelikle pedofili hakkında bilgi sahibi olmaları gerekir. Ailelerin çocuklarını her durumda sevecekleri ve onlara inanacakları belirtilmeli

• Pedofilik bireyler taciz etmiş oldukları kişilere sosyal medya üzerinden daha kolay ulaşabildiklerinden yaptığımız paylaşımlara dikkat edilmeli

• Çocukların sosyal medyayı nasıl kullandıkları kontrol edilmeli (oynadıkları oyunlara da çok dikkat edilmeli)

• Çocuklara iyi ve kötü dokunuşlar küçük yaşlardan itibaren öğretilmeli, kendi özel bölgelerini ayırt edebilmeleri ve bilgi sahibi olmaları sağlanmalı,

• Çocuğun davranışları ve arkadaş çevresi ona hissettirip güvensizlik hissiyatı oluşturmadan gözlenilmeli

• Onları ne olursa olsun her durumda dinleyip destek olacağınızdan emin olmaları ve size güven duyabilmeleri gerekmektedir.

Bir şeylerden tedirgin olunduğu takdirde çocuk ile iletişim kurulmalı ve profesyonel bir uzman desteği almak gerekir.