Sevilme Kaygısı

Bazen tek ihtiyacımız olan birkaç sihirli cümle olabilir. Büyümenin önünde bir duvar ören duyamadığımız bu cümlelere hasretle yaşıyor ama ne duvarına tosladığımızı bilmiyoruzdur.

Bazı çocuklar aileleri tarafından oldukları gibi kabul edilme ve sevilme kaygısı taşıyor. Biliyorum yazıyı okuyan birçok ebeveyne garip gelecek bu söylediğim. Siz onları oldukları haliyle seviyor ve kabul ediyorsunuz. Peki hiç düşündünüz mü belki olduğunu sandığınız, kabul ettiğiniz kişi değiller. Kaç anne baba çocuğunu olduğu gibi tanıyor olabilir? Şeffafça cevap verebildikleri bir ortamda onları dinlemenizi isterdim. Sizin kabul edebileceğiniz sevebileceğinizi düşündükleri birer maskeyle dolaşıyor ve benliklerini sizden gizliyorlar. Hatalılar mı? Kendi deneyimim için bunun çok hatalı bir davranış olduğunu söyleyemem ama çevremde çocuklarını gerçek benlikleriyle kabul edebilecek ya da eden ebeveynler de görüyorum ve bu bana umut veriyor.

Çocuğunuzun deneyimlerini kabul edebilir misiniz? Hayal kırıklıkları ya da kalp kırıklıkları ile baş edebilir onun için değil onun yerine üzülebilir misiniz? Bu empati becerisini çevremizde birçok insana karşı gösterir ya da gösterebileceğimizi düşünürken çocuklara karşı gösteremiyor olabiliriz.

Örneğin yetiştirmek istediğiniz o vefalı yetişkin olmadığını sindirebilir misiniz? Bayramlarda, özel günlerde sizi aramasa da sevebilir ve arayabilir misiniz?

Cevaplar evet olabilir ama cevap vermeden önce biraz düşünmenizi istiyorum bu baş etmesi kolay bir his olmayabilir anne baba olarak. Öncelikle sizin hayat verdiğiniz bir canlı tarafından sevilmediğinizi hissedebilir ve savunmaya geçebilirsiniz. Belki de “ben böyle yetiştirmedim, nerede hata yaptım neden böyle oldu” diyerek yetersizlik hissiyle baş etmeniz gerekebilir. Hemen cevap vermeyin. Almadan ilgi göstermeye devam edebilir misiniz? Devam edebilir misiniz diyorum çünkü hepimiz bebekken anne babamızdan karşılıksız ilgiler görüyorduk sonra bir gün anne babamız da bizden ilgi beklemeye başladı aramamız sormamız yanlarında olmamız gerekiyordu. Belki çocuğunuz “e yani ben de insanım evladım tarafından ilgi görmek isteyemez miyim” diyebilir. Konu bu değil. Konu çocuğunuzun vefasız olmasıyla yüzleşip yüzleşemeyeceğiniz. Onu sizi aramamasıyla birlikte sevip sevemeyeceğiniz. Çünkü bu noktada eleştiri alan çocuk sevginin karşılıklı olduğu fikrine kapılıyor ve sosyal çevresinden onay alabilmek için eyleme geçmeye başlıyor.

Başka bir örnek verelim. Çocuğunuzun sevgi ve cinsel deneyimleriyle baş edebilir ve ona bunları yaşayabilmesi için mesafe tanıyabilir misiniz? Bu cümlede anlatmak istediğim ilk kalp kırıklığını örneğin gelip size anlatmasını istersiniz muhtemelen ancak anlattığında tavsiye, öğüt, öfke olmadan sadece duygularıyla kabul ettiğinizi hissettirebilir misiniz? Belki sıcak bir sarılma yeterli olabilir. 

Belki sizin olmasını istediğiniz gibi kariyerinde başarılı olmak yerine şarkı söylemek ya da dünyayı gezmek istiyordur. Destekleyebilir misiniz? Burada anlatmak istediğim ülkenin ekonomik ve sosyo-kültürel koşullarına bağlı olarak onun için iyi bir gelecek istemenizin kötü olması asla değil aksine tabii ki hepimiz sevdiklerimizin özellikle çocuklarımızın rahat bir gelecekleri olmasını isteriz. Belli bir yaşta artık hayattaki tek rolleri çocuk olmaktan çıktığında birer birey olarak toplumda roller almaya başladıklarında bu rolleri kabul edip güvenli alan yaratabilir misiniz? Örneğin dünyayı gezmek istiyor. Tüm endişe ve kaygılarınızı bir kenara bırakarak bunu en güvenli şekilde planlamasına yardım edebilir, gelir oluşturabileceği noktalara dikkat çekebilirsiniz. Onun yerine uçak biletleri almanızdan bahsetmiyorum. Sorunlarla baş etmesi ve çözüm üretmesi konusunda teşvik etmenizden bahsediyorum. 

Kaç anne baba çocuğunun gösterdiği maskesinden fazlasını tanıyor merak ediyorum. Ne yazık ki bu soru bilimsel olarak anlamlı cevap alarak araştırma yapabileceğimiz bir soru değil. Tüm anne babalar çocuklarını tamamıyla tanıdıklarını düşünmek isteyecekler çünkü aksi başarısız bir anne baba olduklarını hissettirecek ve bu duyguyla başa çıkmak biraz zor. 

Hala fırsatınız varken en azından sözel olarak onu her şekilde, olduğu gibi kabul edip sevdiğinizi ifade edin. Tanımadığınızı fark ettiğinizde tanışmak için geç olabilir.