Şizofreni

Bireyin düşünce, duygu ve hareketlerini, gerçeği algılama şeklini çarpıtan ve diğer bireylerle ilişkilerini bozan ciddi bir beyinsel rahatsızlıktır. Şizofreninin ortaya çıkışı değişik şekillerde olmaktadır. Bazı hastalarda aniden ortaya çıkmakla beraber çoğu hastada yavaş yavaş meydana gelmektedir. Genellikle genç yaşlarda, 18-25 yaş arası dönemde görülür. Bu yaş aralığını 15-45 yaş olarak genişletmek de mümkündür. Fakat hastalığın erken belirtileri aylar hatta yıllar önce ortaya çıkmaktadır.

Şizofreni tanısı psikiyatristin başında olduğu bir ekibin, muayene, aile görüşmesi, psikolojik test sonuçları ve diğer laboratuar incelemelerinin sonuçlarını değerlendirmesi ile konulmaktadır.

Şizofreninin nedeni kesin olarak bilinmemektedir. Yapılan araştırmalar sonucunda genetik, beyin yapısı (dopamin dengesizliği) ve çevresel faktörlerin (zayıf sosyal etkileşimler ya da yüksek stresli durumlar) şizofreninin gelişiminde rol oynadığı görülmüştür.

En sık görülen erken dönem şizofreni belirtileri:

• Sosyal hayattan, arkadaş çevresinden uzaklaşma

• Donuk bakışlar

• Kişisel hijyenin azalması

• Sevinç ya da üzüntü gibi duyguların ifade edilememesi

• Aşırı tepkiler vermek (aşırı gülme veya önemsiz bir olaya ağlama gibi)

• Depresyon

• Fazla uyuma ya da uykusuzluk

• Tuhaf ve mantıksız konuşmalar

• Unutkanlık, konsantrasyon eksikliği

• Eleştiriye tahammülsüzlüktür

     Şizofreni hayat boyu süren bir hastalıktır fakat doğru tedavi yöntemleri ile kontrol altına alınabilir. Bu hastalığın tedavisinde ilaç ve psikososyal tedavi yöntemi bulunmaktadır. İlaçlar şizofreninin psikotik belirtileri olan hastalara yardımcı olur. Psikososyal tedavi yöntemleri ise; aile eğitimi, hastalık yönetim becerileri, bilişsel davranışçı terapi ve rehabilitasyon tedavisi olarak yapılmaktadır.