Umudun Ötesinde

Umut hem bir hal hem bir eylem.

Çok değişmez anlamlara sahip ama bir o kadar da şahsi bir kelime. Çünkü kendimizden devşiriyoruz umudu. Gördüğümüzün, duyduğumuzun, yaşadığımızın, bize dokunanın içinde arıyoruz.

“Her şey güzel olacak” cümlesine bulutların üstünde bir teslim oluşla sarılmak ile bu cümleye dair atılabilecek olan adımları bulmak arasındaki boşluktur umut. Umut temalı tüm şarkılarda, şiirlerde ve söylenen tüm sözlerde o boşluğun nahif bilgeliği vardır. Umut, Camus’un değişiyle “kışın ortasında içimizdeki mağlup edilemez yazdır.

Bize ‘her şeyin çok güzel olacağı’ bulutların üzerindeki bir teslim oluşa dayanarak pazarlandı. Süslü sloganlar, kahramanımızın başına gelen mucizeler… Halbuki umut bir haldir. Ve o hali sürdürmek için verilen bir karardır. Bu kararı veren insan, içinde umuda dayalı bir dünya kurmanın, mucizeleri zaten var edeceğini bilir. Bu bilgiyle, her şey çok güzel olmasa da olanın içindeki güzelliğe erişilmiştir.

Umut cesarat etmektir. Umuda cesaret edilmeyen bir hayat bizleri alışılmış şikayetlere, ‘böyle gelmiş böyle gider’ lerin karamsar döngülerine sürükler. Bu haller yaşanır mı? Elbette yaşanır! Böyle bir yaşam kendimiz pahasına sürdürülen bir yaşamdır. Kimliğimizi, varlığımızı, hakikatimizi gelişigüzelliğe kurban ettiğimiz ve yavaş yavaş yok olduğumuz bir yaşam…

Peki umuda nasıl cesaret edilir? 

Umut beklemektir. Beklemek ise her zaman durmak değildir. Dinamik bir süreçtir, sabırla atılan adımlardır, yağmur damlalarının usulca birikmesi gibidir. Kimi zaman beklenen gelir kimi zaman ise amansız hayal kırıklıkları çalar kapımızı. Biraz da beklemenin umudun bir parçası olduğunu bilen kimse, bekleyişinde kapısını çalan fırtınaları durgun sulara dönüştürebilir. Ve umut, koşullarımızı iyileştiremesek bile, ona karşı tutumumuzu değiştirebileceğimiz durum üzerinde biraz gücümüz olduğunu ima eder

Umut gerçektir. Romantik bir sloganik söylemden ibaret değildir. “Umutlu kişi gerçeğe bakar ve sonra çözümlere ulaşır…” Çünkü umut bize hayatın sert gerçeğine gözlerimizi kapamayı değil ona esnek bakabilmeyi vaat eder,bir koruma görevi görür. Psikolojik sağlamlık araştırmalarında ele alınan bireysel koruyucu faktörlerden biridir.Ayrıca sağlam çocuk ve ergenlerin karakteristik özelliği olarak da tanımlanmıştır. Snyder (2004), umudun karakter güçlerinin en önemlisi olduğunu öne sürmüştür. 

Dünya’nın kaosa sürüklendiğine dair gündemlerle sarsıldığımız, bizi karamsarlığa iten acımasızlıklara şahit olmanın utancını, insanlığı ve insanlığımızı sorgulayarak hissettiğimiz bu günlerde sahip olmanın hazzını yücelten öğretilerin tosladığını kabul ederek, dünya ve insanlık adına yaşamımızın anlamını umutla yoğurmanın yollarını aramalıyız. Umut, aşkın bir yerden bakarak, kendimizi içine katabildiğimiz minimal ve yüce bir hamledir.